Αρθρο συνάδελφου Χρύσανθου Μπότα

Απεργία για την εξουσία των λίγων
Αύριο απεργούμε για το δικαίωμα στην απεργία
Είναι όμως το πραγματικο ή κάτι άλλο κρύβεται πισω από τις
μεγαλόστομες ανακοινώσεις;
Τόσα χρόνια γιατί δεν συμμετέχει η πλειοψηφία των
εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις , γιατί
στις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων δεν παίρνουν
μέρος οι απλοί εργαζόμενοι.; Τι φταίει;

Πρώτον, αν φταίει ο υπάρχων νόμος τότε καλά είναι που αλλάζει.
Μήπως όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικα;
Όταν οι συνδικαλιστές από όλες τις αποχρώσεις με κύρια και πρώτη ευθύνη των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και Νδ (βλέπε Δεκο) ήθελαν τους
εργαζόμενους μόνο στις ψηφοφορίες , για να τους εκλέξουν, και με
αντάλλαγμα ένα βόλεμα στην εργασία, ένα παραπάνω κλιμάκιο , μια
ατομική προστασία. <>.Οταν οι συνδικαλιστές αντί να εργάζονται για τα συμφερόνια των εργαζομένων έφερναν τη γραμμή του κόμματός τους έδιωχναν τα μέλη από τα σωματεία.
Όταν παρατάξεις αντί να βάλουν ένα διεκδικητικό πλαίσιο έβαζαν στόχους μεγάλους
ώστε να μην υπάρχει πότε αποτέλεσμα, γιατί οι εργαζόμενοι να στηρίζουν τα σωματεια;
Όταν οι εργαζόμενοι έβλεπαν συναδέλφους τους να εκλέγονται και ταυτόχρονα να αποκτούν προνόμια και σιγά σιγά να μην εργάζονται το αποτέλεσμα ήταν και ειναι να φτύνουν το σωματείο τους.
Με απλά λόγια, ότι τόσα χρόνια έγινε στη κοινωνία όλη, δηλαδή η ανάθεση σε άλλους και κοινωνία στο καναπέ με σουβλάκι, έτσι έγινε και στο συνδικαλισμό .
Την ευθύνη για τη δημοκρατική λειτουργία των σωματείων πρέπει να τη πάρουν οι απλοι εργαζόμενοι και οι ιδιαίτερα οι νέοι. Και φυσικά ο συνδικαλισμός έχει και κοστος Γιατί χωρίς κοστος δεν λέγεται συνδικαλισμός.
Οι πλειοψηφίες κάνουν πετυχημένες τις απεργίες.
Αύριο απεργώ.